العوض
انت في الصفحة 1 من 4 صفحات
رواية العوض
هعيشك عيشت الكلاب .بحزن موافقه .هذلك واعتبرك زيك زى اى كرسى او كنبه فى البيت پقهر موافقه .اعملى حسابك انى متجوزك مجبور ف متزعليش لما اتجوز اللى بحبها .بذل موافقه .قام مشى لقيت عمى جيه وقال شاطره عملتى اللى قولتلك عليه فرحك كمان يومين ومن غير كلام قمت دخلت اوضتى بسرعه عيطت پقهر وغلب اعمل اى اهرب ولا افضل واتجوز اللى مجبور عليا زى ما بيقول ولا اكنى انا اللى ھموت و اتجوزه ما انا كمان مجبوره زيه واكتر كمان هو عمى منه لله اخد ملبغ كبير منه ومش عارف يرجعهوله فعمى اقترح انه يجوزنى ليه مقابل انه كدا ملوش فلوس فعمى مصدق انه وافق وتقبل ورمانى ليه بصدر رحب لا وكمان فضل يهددنى انى لو موافقتش على اى كلمه هيقولها هيكون عقابى شديد اهو سمعت كلامه وقولت على كل كلامه موافقه ما عن كلامه زى السم حسبى الله ونعم الوكيل .انهارده يوم فرحى او بمعنى اصح يوم قهرى و ذلى مفيش حد خالص معايا غير عمى اللى قاعد فى الاوضه التانيه بيشرب مخدر...ات كالعاده وانا مرميه فى الاوضه بتاعتى متستغربوش انا مش بعيط ولا زعلانه يمكن لانى تقبلت فكره انه هو كمان هيذلنى زى عمى فعادى انا متعوده على القهر دا هو الاختلاف بدل عمى هيكون جوزى جوزى ياااه قد اى الكلمه دى تقيله على لسانى ومش حباها بالمره .
قولت بڠصب خدك ربنا يا بعيد
يوم فرحك هلبسك الفستان بنفسى و هعملك احلى فرح يليق بيكى وهروح معاكى الكوافير مش هسيبك لوحدك ابدا .
تدخل ابوها فى الكلام وسحب زينه ناحيته وقال ومين قالك ان انا هجوزها انا هخليها عايشه فى بيت ابوها ملكه كدا جواز ايه وبتاع اى بقى اخر الزمن يجى واحد يخدها من حضنى دا مستحيل يحصل .
ضحكت و قولت وانا بحضنه محدش يقدر ياخدنى منك وبعدين انا عايزه اخلل جنب بابا .
ضحك بابا وقال اطلعى انتى منها يا حنان بنتك وعجبها تخلل جنب ابوها روحى انتى اعملى الاكل .
عبد العظيم زينه هيجلها يوم وتتجوز